Αναρτήσεις

Αντίνοος - Ο έφηβος που ήθελε να γίνει θεός

Εικόνα
Ιχνηλατώντας και ψυχογραφώντας τον Αντίνοο Ομολογώ, πως δεν γνώριζα μέχρι πριν λίγα χρόνια ποιος ακριβώς ήταν ο Αντίνοος. Από πολύ νέος ξεφυλλίζοντας και διαβάζοντας βιβλία τέχνης και καταλόγους μουσείων, τον συναντούσα πολλές φορές μπροστά μου. Έβλεπα μαρμάρινα γλυπτά σε διάφορες πόζες, που παρίσταναν έναν νέο, που καμιά φορά είχε το στυλ του Διόνυσου, με στεφάνι από κληματόφυλλα ή κισσούς στα μαλλιά, και νόμιζα πως ήταν κάποιο πρόσωπο της μυθολογίας όπως ο ωραίος Άδωνης. Επισκεπτόμενος το Μουσείο του Βατικανό και του Καπιτωλίου στη Ρώμη, τον είδα σε τόσο διαφορετικές απεικονίσεις, ακόμα και ως Φαραώ, και προβληματίστηκα, για το ποιος τελικά μπορεί να είναι, αλλά, παρ’ όλα αυτά, δεν έψαξα να βρω και να διαβάσω κάτι γι’ αυτόν. Λίγο μετά, το καλοκαίρι του 2008 αν θυμάμαι καλά, είδα στο Βερολίνο μία έκθεση αφιερωμένη αποκλειστικά σ’ αυτόν, με γλυπτά που προέρχονταν από πολλά Μουσεία της Ευρώπης. Προτομές, ανδριάντες, και δίπλα του κάποιες προτομές του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού (76-...

Αποχαιρετισμός στην Καίτη Γκρέυ

Εικόνα
Την άνοιξη του 1986 γνωρίστηκα με την Καίτη Γκρέυ. Ήμουν τότε φοιτητής στην οδοντιατρική σχολή της Αθήνας. Επειδή μου άρεσαν τα καλλιτεχνικά θέματα και με ενδιέφερε η έρευνα, η νονά μου Ευγενία Ζωγράφου μου πρότεινε να γράψω στην τοπική εφημερίδα του Ηρακλείου Αττικής "Δημοκρατική Ενότητα" ένα άρθρο για τον "Ζέφυρο". Ο "Ζέφυρος" ξεκίνησε σαν μπαρ από την δεκαετία του '30 στο Ηράκλειο. Αργότερα μετατράπηκε σε εστιατόριο και κέντρο διασκέδασης. Στην δεκαετία του '50 άλλαξε τέσσερις φορές ονομασία, καθώς και χέρια που τον διεύθυναν ως μαγαζί. Οι ιδιοκτήτες Χρήστος και Κώστας Σταυριανός (πατέρας και γιος), από το 1930 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '50 ονόμαζαν το μαγαζί τους "Ζέφυρος". Μετά, υπό την διεύθυνση των Μιχάλη Μπερτζελέτου και Βασίλη Ξυπολητάκου ονομάστηκε αρχικά "Θείος" και έπειτα "Ξυπολητάκος". Λίγο πριν κλείσει οριστικά, στα τέλη του '50, ονομάστηκε "Χαβάη". Ήταν ένα λαϊκό κέντρο διασκέ...