Οι φάτνες του μπάρμπα-Μανώλη
Μετά το κάψιμο του μεγάλου δάσους, ο μπάρμπα-Μανώλης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ξύλινο σπιτάκι του που είχε χτίσει με τόσα όνειρα εκεί! Η τρομερή φωτιά με το τεράστιο κι αχόρταγο, πύρινο στόμα της και με τα φοβερά της δόντια που έσταζαν τριγύρω φλόγες, είχε καταπιεί μια και καλή, ό,τι ζωντανό και ό,τι πράσινο υπήρχε τριγύρω. Το ξύλινο σπίτι του μπάρμπα-Μανώλη, όπως και όλο το δάσος, είχε γίνει κάρβουνα κι αποκαΐδια που κάπνιζαν μελαγχολικά μετά το σβήσιμο της φωτιάς, μέχρι που κάποια στιγμή έγιναν όλα στάχτη! Οι εμπρηστές είχαν κάνει τέλεια τη μοχθηρή ‘’δουλειά’’ τους και είχαν πετύχει καίρια το στόχο τους, χωρίς να λυπηθούν τη φύση και τη ζωή μέσα σ΄αυτήν. Ο μπάρμπα-Μανώλης ήταν στεναχωρημένος, αλλά όχι απελπισμένος, απ΄όλη αυτή την απρόσμενη αλλαγή στη ζωή του! Τώρα πια έμενε σ΄ένα μικρό, πέτρινο σπιτάκι με κήπο, στην άκρη του χωριού, δίπλα στο καμένο δάσος. Τα πουλιά και τα μικρά κατοικίδια ήταν η καθημερινή του συντροφιά. Το χαμόγελό του και η ανοιχτή καρδιά του, τον έκαναν σ