Μανώλης Τασούλας: Ιστορία-Τέχνη-Θρησκεία-Παράδοση

Τώρα που ο κορωνοϊός τίνει να γίνει παρελθόν, για να θυμηθούμε μια άλλη θανατηφόρα γρίπη που είχε ξεσπάσει παγκοσμίως πριν 50 περίπου χρόνια, αρχές της δεκαετίας του '70! Οι καλύτεροι Έλληνες σκιτσογράφοι των μέσων του 20ου αιώνα, επιστράτευσαν όλο το χιούμορ και την έμπνευσή τους, δημιουργώντας για το εβδομαδιαίο περιοδικό ποικίλης ύλης ΡΟΜΑΝΤΣΟ εντυπωσιακές γελοιογραφίες, με λεπτό και έξυπνο χιούμορ, διαχρονικές και πάντα επίκαιρες! Σκιτσογράφοι "κορυφές" όπως ο Χριστοδούλου, ο Πολενάκης, ο Βλάχος κ.ά. σατίρισαν με μπόλικη "αντιγριπική" διάθεση την τότε επικαιρότητα. Είναι αυτό που λέμε: "Γελάμε με τον πόνο μας"! Στους κύκλους του χρόνου και στο κύλισμα της ζωής μας η γρίπη, πάντοτε ακμαία και με διαφορετικές ονομασίες, επιστρέφει, κατά καιρούς πολύ απειλητική για την ανθρωπότητα, και τρομοκρατεί.... Καλά είναι να μη μας θυμάται και πολύ συχνά!... Και επειδή η ζωή και η ιστορία επαναλαμβάνονται, καλύτερα: "Μακριά κι αγαπημένοι"! Επιδημία

Η ζωή μάς παίζει παράξενα παιχνίδια! Το όνομα της Ουμ Καλσούμ το πρωτοάκουσα στα δεκαεννιά μου χρόνια, το 1980, από τον Αιγυπτιώτη Γιώργο Χαραλαμπίδη, φίλο και εισαγωγέα αιγυπτιακών ταινιών στην Ελλάδα. Είχαμε πάει μαζί στην Πλατεία Κάνιγγος, να επισκεφτούμε τον σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη, που ήταν φίλος του από παλιά. Όσο τον περιμέναμε στο γραφείο του, ο Χαραλαμπίδης άνοιξε τον χαρτοφύλακά του και μου έδειξε μια μαυρόασπρη φωτογραφία που είχε μέσα. Παρουσίαζε μια μεσήλικη γυναίκα με κότσο τα μαύρα της μαλλιά. Φορούσε τουαλέτα, κρατούσε ένα άσπρο μαντήλι, και πίσω της ήταν μια ορχήστρα. Μου λέει:"Την θέλεις; Είναι η Ουμ Καλσούμ. Μεγάλη τραγουδίστρια! Πέθανε πριν πέντε χρόνια".Κοίταξα τη φωτογραφία της μέχρι τότε άγνωστής μου τραγουδίστριας, και του την επέστρεψα! Δεν την ήθελα! Το καλοκαίρι του 1986 βρισκόμουν στο Κάιρο, και πήρα ένα ταξί να δω τα αξιοθέατα. Ο ευγενικός και φιλόμουσος ταξιτζής (είχε βάλει ν' ακούσουμε ελληνική μουσική από μια κασέτα με τον Πάνο Γα