Σκοτεινή παλέτα
Γυναίκες της Επανάστασης του 1821
«Η ανδρεία γυναίκα είναι πολυτιμότερη και από τα ακριβότερα πετράδια!» αναφέρει ο σοφός Σολομών στην Παλαιά Διαθήκη. Και όντως, όποτε οι γυναίκες στάθηκαν στο πλευρό τον αντρών στις μεγάλες στιγμές της ιστορίας, έδρεψαν επάξια και τις δικές τους δάφνες! Από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις ημέρες μας, αν ανατρέξει κανείς στις χρυσές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, θα διαβάσει για γενναίες γυναίκες με ανδρικό φρόνημα και τόλμη. Από τη μυθολογική, πάνοπλη σαν άντρα, θεά Αθηνά Παλλάδα, από τις μυθικές Αμαζόνες, από τις περίφημες μάνες της αρχαίας Σπάρτης, από την γενναία Εβραία της Παλαιάς Διαθήκης την Ιουδίθ, από την πολεμίστρια βασίλισσα της αρχαίας Παλμύρας τη Ζηνοβία, από την θρυλική Γαλλίδα Ζαν ντ’ Αρκ, μέχρι τις ηρωικές βασίλισσες της Ινδίας με πιο περίφημη ανάμεσά τους τη Τζάνσι κι Ράνι, που μαχόταν εναντίον των Άγγλων αποικιοκρατών έφιππη, μ’ ένα παιδί δεμένο στην πλάτη, σύγχρονη των δικών μας ηρωίδων του ‘21. Για να φτάσουμε στην Ελλάδα, στα χρόνια της δικής μας Επανάστασης που ξέσπα
Ἀπέτισες στὸν θεῖο σου φόρο τιμῆς ὅπως τοῦ ἔπρεπε, Μανώλη. Ἄνθρωπος μὲ ταλέντο, εὐαίσθητος καὶ ἀξιόλογος ζωγράφος, παρ' ὅλη τὴν σχετικὰ νεαρή του ἀκόμη ἠλικία, μὲ δικό του στύλ, ποὺ ἀντικαθρεπτίζει καὶ τὴν περίοδο ποὺ ζοῦσε. Ὑποψιάζομαι μερικὰ γονίδια ποὺ πέρασαν καὶ σὲ σένα..! Ὅσο γιὰ τὸ ἄχαρο καὶ ἀδέξιο σχόλιο τοῦ δημοσιογράφου, ποιὸς ξέρει τί μικρὸς γραφιὰς ἦταν ὁ κι αὐτός, τόσο ἤξερε.. Ἐσὺ ἔκανες ὑπερήφανο τὸν ζωγράφο Γιάννη Κασαβελίδη μὲ τὸν χαιρετισμὸ καὶ τὴν ἄξια ἀναγνώρση ποὺ ἀπέδωσες σήμερα στὸ ἔργο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίμμη μου σ΄ευχαριστώ! Νομίζω, έστω και καθυστερημένα, ότι το όφειλα αυτό στο θείο μου! Απ΄όταν ήμουν παιδάκι τον θυμάμαι που ερχόταν σπίτι μας! Θυμάμαι τα όμορφα γαλανά του μάτια και τη μυστηριώδη έκφραση του προσώπου του, που ούτε γελούσε, ούτε ήταν θλιμμένο.
ΔιαγραφήΤον πίνακα με την κατσίκα που είναι πιο πάνω, τον είχε ζωγραφίσει στη Μεταμόρφωση (Κουκουβάουνες). Ήταν ένα τοπίο που θύμιζε χωριό, κοντά στο παλιό εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, στην περιοχή "μπαρουτάδικο". Χωριό ήταν ακόμα τότε οι Κουκουβάουνες. Και τι παράξενος, κακός οιωνός! Την επόμενη μέρα που τέλειωσε αυτό τον πίνακα (που στόλιζε για χρόνια το σαλόνι μας και μετά το ιατρείο μου), έπεσε ένας κεραυνός κι έκοψε το ένα από τα δέντρα που φαίνονται στον πίνακα, στα δύο!
Ο απληροφόρητος δημοσιογράφος τον αποκάλεσε "άσημο". Όμως ο θείος ήταν πολύ γνωστός στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Πειραιά, κι εκείνες της ημέρες της δολοφονίας του ετοίμαζε την πρώτη του μεγάλη έκθεση, που ίσως να τον έκανε διάσημο!
Κι ένα κακό προμήνυμα ακόμα: Ο θείος είχε νοικιάσει τον εκθεσιακό χώρο από ένα γραφείο κηδειών!...