Σκοτεινή παλέτα
Αποχαιρετισμός στην Καίτη Γκρέυ
Την άνοιξη του 1986 γνωρίστηκα με την Καίτη Γκρέυ. Ήμουν τότε φοιτητής στην οδοντιατρική σχολή της Αθήνας. Επειδή μου άρεσαν τα καλλιτεχνικά θέματα και με ενδιέφερε η έρευνα, η νονά μου Ευγενία Ζωγράφου μου πρότεινε να γράψω στην τοπική εφημερίδα του Ηρακλείου Αττικής "Δημοκρατική Ενότητα" ένα άρθρο για τον "Ζέφυρο". Ο "Ζέφυρος" ξεκίνησε σαν μπαρ από την δεκαετία του '30 στο Ηράκλειο. Αργότερα μετατράπηκε σε εστιατόριο και κέντρο διασκέδασης. Στην δεκαετία του '50 άλλαξε τέσσερις φορές ονομασία, καθώς και χέρια που τον διεύθυναν ως μαγαζί. Οι ιδιοκτήτες Χρήστος και Κώστας Σταυριανός (πατέρας και γιος), από το 1930 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '50 ονόμαζαν το μαγαζί τους "Ζέφυρος". Μετά, υπό την διεύθυνση των Μιχάλη Μπερτζελέτου και Βασίλη Ξυπολητάκου ονομάστηκε αρχικά "Θείος" και έπειτα "Ξυπολητάκος". Λίγο πριν κλείσει οριστικά, στα τέλη του '50, ονομάστηκε "Χαβάη". Ήταν ένα λαϊκό κέντρο διασκέ...
Ἀπέτισες στὸν θεῖο σου φόρο τιμῆς ὅπως τοῦ ἔπρεπε, Μανώλη. Ἄνθρωπος μὲ ταλέντο, εὐαίσθητος καὶ ἀξιόλογος ζωγράφος, παρ' ὅλη τὴν σχετικὰ νεαρή του ἀκόμη ἠλικία, μὲ δικό του στύλ, ποὺ ἀντικαθρεπτίζει καὶ τὴν περίοδο ποὺ ζοῦσε. Ὑποψιάζομαι μερικὰ γονίδια ποὺ πέρασαν καὶ σὲ σένα..! Ὅσο γιὰ τὸ ἄχαρο καὶ ἀδέξιο σχόλιο τοῦ δημοσιογράφου, ποιὸς ξέρει τί μικρὸς γραφιὰς ἦταν ὁ κι αὐτός, τόσο ἤξερε.. Ἐσὺ ἔκανες ὑπερήφανο τὸν ζωγράφο Γιάννη Κασαβελίδη μὲ τὸν χαιρετισμὸ καὶ τὴν ἄξια ἀναγνώρση ποὺ ἀπέδωσες σήμερα στὸ ἔργο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίμμη μου σ΄ευχαριστώ! Νομίζω, έστω και καθυστερημένα, ότι το όφειλα αυτό στο θείο μου! Απ΄όταν ήμουν παιδάκι τον θυμάμαι που ερχόταν σπίτι μας! Θυμάμαι τα όμορφα γαλανά του μάτια και τη μυστηριώδη έκφραση του προσώπου του, που ούτε γελούσε, ούτε ήταν θλιμμένο.
ΔιαγραφήΤον πίνακα με την κατσίκα που είναι πιο πάνω, τον είχε ζωγραφίσει στη Μεταμόρφωση (Κουκουβάουνες). Ήταν ένα τοπίο που θύμιζε χωριό, κοντά στο παλιό εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, στην περιοχή "μπαρουτάδικο". Χωριό ήταν ακόμα τότε οι Κουκουβάουνες. Και τι παράξενος, κακός οιωνός! Την επόμενη μέρα που τέλειωσε αυτό τον πίνακα (που στόλιζε για χρόνια το σαλόνι μας και μετά το ιατρείο μου), έπεσε ένας κεραυνός κι έκοψε το ένα από τα δέντρα που φαίνονται στον πίνακα, στα δύο!
Ο απληροφόρητος δημοσιογράφος τον αποκάλεσε "άσημο". Όμως ο θείος ήταν πολύ γνωστός στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Πειραιά, κι εκείνες της ημέρες της δολοφονίας του ετοίμαζε την πρώτη του μεγάλη έκθεση, που ίσως να τον έκανε διάσημο!
Κι ένα κακό προμήνυμα ακόμα: Ο θείος είχε νοικιάσει τον εκθεσιακό χώρο από ένα γραφείο κηδειών!...