Ο βασιλιάς Κοκκινολαίμης
Αποχαιρετισμός στην Καίτη Γκρέυ
Την άνοιξη του 1986 γνωρίστηκα με την Καίτη Γκρέυ. Ήμουν τότε φοιτητής στην οδοντιατρική σχολή της Αθήνας. Επειδή μου άρεσαν τα καλλιτεχνικά θέματα και με ενδιέφερε η έρευνα, η νονά μου Ευγενία Ζωγράφου μου πρότεινε να γράψω στην τοπική εφημερίδα του Ηρακλείου Αττικής "Δημοκρατική Ενότητα" ένα άρθρο για τον "Ζέφυρο". Ο "Ζέφυρος" ξεκίνησε σαν μπαρ από την δεκαετία του '30 στο Ηράκλειο. Αργότερα μετατράπηκε σε εστιατόριο και κέντρο διασκέδασης. Στην δεκαετία του '50 άλλαξε τέσσερις φορές ονομασία, καθώς και χέρια που τον διεύθυναν ως μαγαζί. Οι ιδιοκτήτες Χρήστος και Κώστας Σταυριανός (πατέρας και γιος), από το 1930 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '50 ονόμαζαν το μαγαζί τους "Ζέφυρος". Μετά, υπό την διεύθυνση των Μιχάλη Μπερτζελέτου και Βασίλη Ξυπολητάκου ονομάστηκε αρχικά "Θείος" και έπειτα "Ξυπολητάκος". Λίγο πριν κλείσει οριστικά, στα τέλη του '50, ονομάστηκε "Χαβάη". Ήταν ένα λαϊκό κέντρο διασκέ...
Τελειος σαν ψευτικος καμαρωτος καμαρωτος και πανεξυπνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι αδελφούλα μου! Παρατηρώντας τη φύση μαθαίνουμε, και μας μαθαίνει κι αυτή! Έφτασαν μια χουφτίτσα τραχανάς και λίγες ρώγες σταφύλι φερμένο από την Αίγυπτο, να τραβήξουν μέσα στο χιόνι τον πεινασμένο κοκκινολαίμη, που κι εκείνος από ευχαρίστηση πήρε τόσες ωραίες πόζες για να τον φωτογραφήσω!
ΔιαγραφήΜανώλη, σὰν τοῦ κοκκινολαίμη τὰ μικρὰ κι ἀεράτα, χοροπηδηχτά του βηματάκια, ὄταν τριγυρνᾶ στὸν κῆπο ἀνάμεσα στὶς γλάστρες, εἶναι καὶ τὸ ὄμορφο ποίημα ποὺ τοῦ άφιερώνεις, περιγράφοντὰς τον καὶ μὲ χαρακτηριστικὴ λεπτομέρεια: ρυθμικὸ κι ἀνάλαφρο. Οἱ φωτογραφίες σου ἐπισης πολὺ ἐπιτυχημένες, πράγματι «πόζες» ζωντανές, λὲς καὶ θὰ μᾶς τιτιβίσῃ αὐτὸ τὸ μικρὸ, μιᾶς χούφτας θαυματουργὸ πλασματάκι.. Ἡ συλλογὴ σου φοβερὴ, ἐκεῖνο τὸ παλιὸ κόκκινο κουτάκι μὲ τὸ ζευγάρι ἐπάνω, τὶ κρῖμα ποὺ σπανίζουν αὐτὲς οἱ νοσταλγικὲς ζωγραφιστὲς εἰκόνες στὰ καθημερινὰ μας είδη σήμερα. Εἰλικρινὰ, Μανώλη, μοῦ ἔδωσες πολλὴ χαρὰ μὲ τὸ ἔργο σου αὐτό... Νὰ εἶσαι καλά, νὰ δημιουργῇς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣὲ χαιρετῶ, Νίμμη
(Γιὰ νὰ δημοσιεύσω αὐτὸ τὸ σχόλιο, δὲν ξέρω γιατί δὲν μ' ἀφήνει ἡ σελίδα νὰ χρησιμοποιήσω τὸ κανονικό μου ἠ-μέιλ, καὶ ἐπιμένει στὸ γκοῦγκελ μὲ τὰ ἀρχικά μου.)
Νίμμη μου θερμά σε ευχαριστώ! Όπως πολύ καλά γνωρίζεις, θαυμάζω όλα τα πλάσματα της φύσης. Το κάθε ένα έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά. Τα έργα τέχνης που έπλασε ο Δημιουργός και στόλισε τη φύση, για να ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας, είναι όλα μοναδικά, και κανένα χέρι, ούτε του σπουδαιότερου ζωγράφου ή γλύπτη δεν μπορεί να αναπαραστήσει τέλεια, παρά μόνο αφαιρετικά.
ΔιαγραφήΤο όνομα του κοκκινολαίμη και η μορφή του είναι χαραγμένα πολύ γλυκά στη μνήμη μου από τον μεγάλο χιονιά του 1964, τότε που ήμουν μόλις τριών ετών, και μας φώναξε η μαμά μου, τις αδελφές μου κι εμένα, να τον δούμε που τσιμπολογούσε μέσα στο χιόνι του μεγάλου μας κήπου. Από τότε, ότι βρίσκω σχετικό με τον κοκκινολαίμη, το συλλέγω με αγάπη και το μοιράζομαι με τους φίλους μου!